Co to jest opiekun zdrowia domowego i osobisty opiekun?
Opiekunowie zdrowia domowego i osobistego opiekuna dbają o zdrowie osób niepełnosprawnych lub cierpiących na długotrwałe choroby oraz pomagają im w codziennych zadaniach. Często opiekują się osobami starszymi, które potrzebują pomocy. Opiekunowie zdrowia domowego mogą przyjmować leki klienta lub sprawdzać jego parametry życiowe, jeśli lekarz lub inny pracownik medyczny im to powie.
Obowiązki W większości przypadków opiekunowie zdrowia domowego i osobistego wykonują następujące czynności:
Pomagają klientom w codziennych czynnościach osobistych, takich jak ubieranie się czy branie prysznica. Wykonują prace domowe, takie jak pranie, zmywanie naczyń i odkurzanie. Pomagają klientowi zaplanować wizyty lekarskie i utrzymać terminarz. Organizują wizyty u lekarza lub inne wyjścia. Kupują produkty spożywcze i przygotowują posiłki dostosowane do potrzeb dietetycznych klienta. Angażują klientów w życie społeczne i kontakty z innymi. W zależności od stanu, w którym pracują, opiekunowie zdrowia domowego mogą wykonywać pewne podstawowe zadania związane z opieką zdrowotną, takie jak monitorowanie pulsu, temperatury i częstości oddechu klienta. Mogą także pomagać w przyjmowaniu leków i wykonywaniu prostych ćwiczeń zalecanych przez lekarza. Czasami zmieniają opatrunki, wykonują masaż, zajmują się skórą lub pomagają z aparatami ortopedycznymi i protezami. Po dodatkowym szkoleniu wykwalifikowani opiekunowie zdrowia domowego mogą także pomagać klientom w obsłudze sprzętu medycznego, takiego jak wentylatory wspomagające oddychanie.
Opiekunów zdrowia domowego kontrolują przede wszystkim pracownicy medyczni, głównie pielęgniarki. Mogą również współpracować z terapeutami i innym personelem medycznym. Ci pomagający prowadzą dokumentację dotyczącą stanu klienta, otrzymanych usług oraz postępów. W przypadku jakichkolwiek zmian w stanie klienta informują przełożonego lub kierownika przypadku.
Osobisty opiekun, czasami nazywany opiekunem lub osobistym asystentem, zazwyczaj zajmuje się jedynie czynnościami niemedycznymi, takimi jak sprzątanie, gotowanie, prowadzenie samochodu i towarzyszenie ludziom. Niektórzy z tych pomocników pomagają osobom z zaburzeniami rozwojowymi lub intelektualnymi w opracowaniu planu zachowań i nauki, jak dbać o siebie, na przykład przygotowywać posiłki czy prać ubrania.